Wydawca treści
Natura 2000
Celem działania europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000 jest powstrzymanie wymierania zagrożonych roślin i zwierząt oraz ochrona różnorodności biologicznej na terenie Europy. Do wdrożenia sieci zobowiązane są wszystkie kraje Wspólnoty.
Sieć Natura 2000 tworzą dwa typy obszarów:
•obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO), wyznaczone do ochrony populacji dziko występujących ptaków,
•specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO), chroniące siedliska przyrodnicze i gatunki roślin i zwierząt.
Obszary Natura 2000 stanowią 40 proc. gruntów w zarządzie Lasów Państwowych, zajmują ponad 2,8 mln ha
Na terenie kraju obecnie są wyznaczone 144 obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO) i 823 obszary ochrony siedlisk (SOO), w tym 364 obszary mające znaczenie dla Wspólnoty. Pokrywają one prawie 20 proc. powierzchni kraju.
Większość obszarów naturowych powstała na terenach leśnych. Stanowią one 40 proc. gruntów w zarządzie PGL LP, zajmują ponad 2,8 mln ha.
W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Bielsko znajduje się 1 Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków i 4 Specjalne Obszary Ochrony Siedlisk:
Dolina Górnej Wisły – ostoja ptasia.
Obszar obejmuje Zbiornik Goczałkowicki i przyległe stawy hodowlane. Teren jest miejscem lęgowym wielu gatunków ptaków związanych z wodą. Ptaki z Czerwonej Księgi to m. in. ślepowron, bączek, bąk, dzierzba czarnoczelna, rybitwa białowąsa.
Beskid Śląski – ostoja siedliskowa.
Kompleksowa ochrona siedlisk charakterystycznych dla Beskidu Śląskiego.
Beskid Mały – ostoja siedliskowa.
Kompleksowa ochrona siedlisk charakterystycznych dla Beskidu Małego.
Pierściec – ostoja siedliskowa, poza granicami LP.
Wieś położona 6 km na płn. od Skoczowa, we wsi zabytkowy młyn, urozmaicony krajobraz górski z rozproszoną zabudową. Obszar zajmuje również żerowisko nietoperzy.
Cieszyńskie Źródła Tufowe– ostoja siedliskowa, poza granicami LP.
Ostoja położona jest w zachodniej części Pogórza Śląskiego (tzw. Pogórze Cieszyńskie).
W skład ostoi wchodzą cztery izolowane obszary aktywnych współcześnie źródlisk z depozycją martwicy wapiennej i towarzyszącą im typową florą mszaków.