Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

•biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);

•abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);

•antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

ZAGROŻENIA BIOTYCZNE

Zagrożenia wywołane przez czynniki biotyczne  szczególnie dotknęły Nadleśnictwo Bielsko w ostatnich latach. Do najważniejszych wrogów stabilności drzewostanów zaliczały się owady-korniki (kornik drukarz, rytownik pospolity, drwalnik pospolity, czterooczak świerkowiec).

Beskidzkie świerczyny zaatakowane przez kornika wymagały zdecydowanych zabiegów ochronnych. Wycinka chorych drzew była dramatyczną koniecznością, by las przetrwał. Obumierające drzewa, zaatakowane przez kornika trzeba było szybko usuwać z lasu, korować, wywozić poza jego obszar. Jeszcze zdrowe drzewostany były i są nadal monitorowane i chronione przez wykładanie pułapek feromonowych i pułapek klasycznych. Najcięższa walka o przetrwanie lasów toczyła się w Beskidach od 2005 do 2010r. Kolejne lata to opanowanie dramatycznej sytuacji i ustabilizowanie gradacji kornika drukarza. Obecnie trwa monitoring sytuacji oraz dalsza przebudowa drzewostanów, na wielkogatunkowe, odporniejsze na zagrożenia i dostosowane do warunków glebowych i siedliskowych.

 Bardzo ważnymi sprzymierzeńcami leśnika w walce z nadmiernym rozmnożeniem się szkodliwych owadów są ptaki. Aby poprawić ich warunki bytowania, Nadleśnictwo wywiesza w lasach budki lęgowe. 

Duże znaczenie gospodarcze mają szkody powodowane przez zwierzynę (jeleń, sarna, dzik) w uprawach. Zabezpieczamy je poprzez grodzenie (rocznie ok. 20 ha) oraz smarowanie specjalnymi substancjami tzw. repelentami, które odstraszają zwierzynę (ok. 300 ha rocznie). 

Uszkodzenia na starszych drzewkach to wynik tzw. "spałowania" czyli odzieranie zębami drzewek z kory, a także "czemchanie" czyli wycieranie poroża przez jeleniowate.

ZAGROŻENIE ABIOTYCZNE

Duże zagrożenie stanowią silny wiatr powodujący wiatrołomy oraz intensywne opady śniegu powodujące śniegołomy i okiść. 

ZAGROŻENIE ANTROPOGENICZNE

Największe zagrożenie występowania pożarów występuje wczesną wiosną, z powodu wypalania traw, oraz latem, ze względu na wysokie temperatury powietrza i niską wilgotność ściółki. Dopiero jesienią zagrożenie pożarowe znacznie się zmniejsza.  Straty powstałe w wyniku pożarów często są niewymierne. W płomieniach giną liczne gatunki fauny i flory łąkowej i leśnej, następuje zubożenie przyrody.

Przez tereny leśne nadleśnictwa przebiegają ważne szlaki komunikacyjne – drogi krajowe i wojewódzkie oraz linia kolejowa, co przyczynia się do zwiększenia zagrożenia pożarowego. Problemem jest także bliskie sąsiedztwo wsi oraz łąk i pastwisk, z których część jest wiosną nielegalnie wypalana.

Największym zagrożeniem jest duża penetracja terenów leśnych i nieprzestrzeganie przepisów przeciwpożarowych przez ludzi przebywających w lesie. Z ustawy o lasach wynika m.in., że w lasach i 100 metrów od nich nie można używać otwartego ognia.Tylko rozwaga i wyobraźnia ludzi może ograniczyć do minimum prawdopodobieństwo wystąpienia pożaru lasu.

Dużym zagrożeniem jest wjazd na tereny leśne pojazdów silnikowych - kładów i krosów. Powodowany przez nie hałas zakłóca spokój mieszkańcom lasu, a brawurowa jazda stwarza realne zagrożenie dla turystów na szlakach górskich. Przypominamy, iż wjazd na tereny leśne pojazdami silnikowymi jest zabroniony (z wyłączeniem pojazdów mających zgodę na wjazd).